Συνέντευξη στη Γιούλα Σαρδέλη, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online, 09/05/2012
«Το βιβλίο είναι “ψωμί”, όχι “παντεσπάνι”» δηλώνει στην “Ε” η γνωστή συγγραφέας Βούλα Μάστορη, που σήμερα έρχεται στην Καλαμάτα για να παρουσιάσει το βιβλίο της Γυναίκα μπονσάι.
(…)
- Δύσκολοι καιροί για το βιβλίο. Εσείς τι παρατηρείτε για το χώρο που εφηβικού διαβάσματος; Εξακολουθεί να αποτελεί ένα τρόπο διαφυγής για τα σημερινά παιδιά; Οι γονείς κατά πόσο μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στο έξοδο αυτό;
«Ναι, δύσκολοι καιροί, αλλά δε θα έπρεπε αυτή η δυσκολία να αφορά το βιβλίο. Το βιβλίο αποτελεί ένα πολύ δυνατό όπλο αντίστασης, γι’ αυτό και οι ενήλικες, τουλάχιστον οι γονείς, δε θα πρέπει να το θεωρούν έξοδο προς αποφυγή. Το βιβλίο είναι “ψωμί”, όχι “παντεσπάνι”! Και είναι απαραίτητο όπως το ψωμί. Και βέβαια εξακολουθεί να αποτελεί ένα τρόπο διαφυγής για τα σημερινά παιδιά - τουλάχιστον για αυτά που δεν το έχουν στερηθεί».
- Έχετε καταπιαστεί με τη λογοτεχνία για το παιδί, τον έφηβο, με - τεράστια επιτυχία για - το κορίτσι στην εφηβεία και τώρα με τη γυναίκα. Πώς καταφέρνετε να “ελίσσεστε” συγγραφικά σε όλους αυτούς τους ήρωες, τους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους; Ποιος τρόπος γραφής σας εκφράζει πιο πολύ;
«Από τη στιγμή που δημιουργώ κάποιον χαρακτήρα, αφήνομαι να με οδηγήσει εκείνος, είτε πρόκειται για ιστορία για παιδιά/εφήβους είτε για ενήλικες. Αυτή είναι, άλλωστε, και η μαγεία της συγγραφής. Όμως δε θα μπορούσα να πω ποιος τρόπος γραφής με εκφράζει καλύτερα. Εξαρτάται από το τι θέλω κάθε φορά να γράψω και πώς. Η θεματολογία και η τεχνική κάνουν τη διαφορά».
- Πώς έφτασε ένας τύπος φυτού να αποτελέσει την έμπνευση και τη βάση της ιστορίας για το βιβλίο σας, το οποίο παρουσιάζετε στην Καλαμάτα;
«Ίσως το γεγονός ότι ταξίδεψα κι εγώ όπως η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου στην Ιαπωνία, την πατρίδα της τεχνικής μπονσάι».
Η ηρωίδα για την οποία μας μιλάτε στο Γυναίκα μπονσάι, είναι το κορίτσι του Γυμνασίου, που μεγάλωσε;
«Ναι, πράγματι, έχει κάποιες ομοιότητες με την Άννα του βιβλίου Στο γυμνάσιο, αλλά όχι, η Κατερίνα στο Γυναίκα μπονσάι δεν είναι η Άννα.
Πώς μια συγγραφέας που έχει καταφέρει να περιγράψει τόσο καλά την ψυχολογία του κοριτσιού και της έφηβης γυναίκας, καταφέρνει να παρουσιάσει και ένα βιβλίο για τους Ψιθύρους των αγοριών; Τι λένε τελικά τα αγόρια μεταξύ τους;
«Είναι αλήθεια ότι με δυσκόλεψε αρκετά να γίνω ο Παύλος αυτού του βιβλίου, ώστε να μπορέσω “να γράψω από πρώτο χέρι” την ιστορία του. Όμως η μαγεία της συγγραφής με μεταμόρφωσε σε Παύλο και, μάλιστα, τόσο καλά, που την περίοδο της συγγραφής αυτού του βιβλίου είχα υιοθετήσει και την αθυροστομία του ήρωά μου στην καθημερινότητά μου! Το τι λένε τελικά τα αγόρια μεταξύ τους είναι πολλά και μετέφερα αρκετά από αυτά στο Ψίθυροι αγοριών, όμως το έκανα με χιούμορ και διακριτικότητα, ώστε να μη ενοχληθεί κανένας Παύλος για την καταπάτηση του αγορίστικου ομερτά»!