Συγγραφέας
ΒΟΥΛΑ ΜΑΣΤΟΡΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Slider

ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΜΠΟΝΣΑΙ

Βούλα Μάστορη: «Καθένας μας αποτελεί ένα ξεχωριστό μπονσάι»

Της Στέλλας Αλαφούζου

Το νέο βιβλίο της Βούλας Μάστορη «Γυναίκα Μπονσάι», με πάει και με φέρνει όμορφα από τότε που το πήρα στα χέρια μου. Ολοκλήρωσα με αγωνία την ανάγνωση πολύ σύντομα, ωστόσο δεν έχω πάψει να αναζητώ -και τελικά να βρίσκω- στις σελίδες του ότι η τεχνική μπονσάι είναι παντού…

Ο τίτλος του βιβλίου σας, «Γυναίκα μπονσάι», και η προμετωπίδα με το μότο της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «To μπονσάι, ιαπωνικό αριστούργημα συνεργασίας με τη φύση, το λυγίζουν, το κλαδεύουν, το υποσιτίζουν, για να το μετατρέψουν σιγά σιγά σε αυτό το θαύμα που θα διαρκέσει αιώνες», δίνουν την εντύπωση ότι επικεντρώνεστε στο γυναικείο ζήτημα.

Όχι, το βιβλίο μου δεν είναι ένα μανιφέστο για το γυναικείο ζήτημα. Άλλωστε, κάθε κοινωνία επιβάλλει την τεχνική μπονσάι σε όλα τα μέλη της - άντρες, γυναίκες, παιδιά - προκειμένου να ενσωματωθούν σε αυτή, και τούτο φαίνεται καθαρά στο βιβλίο.

Όμως το κλάδεμα, το λύγισμα και ο περιορισμός των ριζών δεν επιβάλλονται πάντα με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Για παράδειγμα, η γυναίκα υποβάλλεται πολλές φορές σε περισσότερο «κλάδεμα» και τούτο φαίνεται στους τρεις βασικούς γυναικείους χαρακτήρες του βιβλίου σας: την Θεανώ, Κατερίνα και Νανώ.

Είναι αλήθεια ότι η τεχνική μπονσάι, εκτός του ότι μπορεί να διαφέρει από κοινωνία σε κοινωνία, πολλές φορές και μέσα στην ίδια κοινωνία επιβάλλεται με διαφορετικό τρόπο ανάμεσα στις κάστες, τα φύλα και τις φυλές. Όμως στο βιβλίο μου δε μένω σε αυτές τις διαφορές αλλά εστιάζω στον τρόπο που αντιμετωπίζει το κάθε άτομο αυτή την τεχνική.

Η κεντρική ηρωίδα σας, η Κατερίνα, ανέκαθεν αντιστεκόταν στην τεχνική μπονσάι κι επέμενε να απλώνει τις «ρίζες» και τα «κλαδιά» της, όσο και να την περιόριζαν και να την κλάδευαν.

Άλλα μέλη της κοινωνίας αποδέχονται την τεχνική μπονσάι παθητικά, άλλα την αντιμάχονται εντός της «γλάστρας», άλλα την αρνούνται με μια απέλπιδα «έξοδο» και άλλα απλά μαραζώνουν μέσα σε αυτή. Η Κατερίνα ανήκει σε αυτούς που την αντιμάχονται.

Όμως παρέμεινε μέσα στη «γλάστρα».

Εδώ έγκειται και η φιλοσοφία του μπονσάι και, αν θέλετε, η φιλοσοφία του βιβλίου. Το να μπορείς να περιλάβεις το όλον μέσα στο μικρό, να μπορείς, με άλλα λόγια, να ολοκληρώνεσαι μέσα στο χώρο που διαθέτεις. Αυτό προσπάθησε να κάνει με τον τρόπο της η Κατερίνα, ενώ με διαφορετικό τρόπο «ολοκληρώθηκε» η μητέρα της και με διαφορετικό τρόπο η κόρη της.

Υπάρχει κάποιος ιδανικός τρόπος να «ολοκληρωθείς» μέσα σε αυτή τη «γλάστρα»;

Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να αναπτύσσεται, να ελίσσεται, να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται, γι’ αυτό και ο καθένας μας αποτελεί ένα ξεχωριστό μπονσάι. Το ίδιο κάνουν και οι χαρακτήρες μου στο βιβλίο.

Οι βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου σας επίσης παρεμβαίνουν στην αφήγηση και μερικές φορές σάς ακυρώνουν ως συγγραφέα, λες και σας αντιστέκονται. Λες και είσαστε εσείς που τους επιβάλλετε την τεχνική μπονσάι...

Μα η μυθοπλασία είναι και αυτή ένα είδος τεχνικής μπονσάι, αφού μέσα σε αυτή χωράνε μεγάλα χρονικά διαστήματα, γεωγραφικές αποστάσεις, πολιτιστικές διαφορές, ανθρώπινες σχέσεις... Και οπωσδήποτε ο συγγραφέας είναι αυτός που επιβάλει αυτή την τεχνική. Στη «Γυναίκα μπονσάι» απλά μερικοί χαρακτήρες μου αυτονομήθηκαν και με αντέκρουσαν. Δεν το βρίσκω καθόλου κακό αυτό. Το αντίθετο μάλιστα.

Μια λανθασμένη πρακτική της τεχνικής μπονσάι όμως μπορεί να έχει επιπτώσεις στο φυτό, στο άτομο... και βέβαια στο βιβλίο.

Σωστά. Και οι επιπτώσεις μπορεί είτε να είναι αισθητικής φύσεως είτε να αποβούν μοιραίες –για το φυτό, το άτομο και βέβαια για το βιβλίο.

Μια τελευταία ερώτηση: Θα μπορούσε μια κοινωνία να υπάρξει χωρίς την επιβολή της τεχνικής μπονσάι;

Αυτό ακριβώς το ερώτημα αιωρείται στο βιβλίο μου «Γυναίκα μπονσάι» αφήνοντας τον αναγνώστη να δώσει τη δική του απάντηση. Προσωπικά ποτέ δεν καθοδηγώ ούτε τους χαρακτήρες των βιβλίων μου ούτε τους αναγνώστες μου, γι’ αυτό επιτρέψτε μου να μην απαντήσω σε τούτη την ερώτησή σας.

Please publish modules in offcanvas position.