Ένα βιβλίο που θα σας ταξιδέψει μέσα στο κορμί της Γυναίκας για να ζήσετε το θαύμα της Γέννησης. Ένα παραμυθένιο ταξίδι με πυξίδα την αριστερή κάθε φορά σελίδα, έτσι ώστε να μπορείτε να πάρετε μαζί σας ακόμη κι ένα νήπιο που ρωτά: "Πώς γίνονται τα παιδιά;"
Άρχισα να γράφω αυτό το παραμύθι της γέννησης όταν ο πρώτος μου γιος ήταν πλέον εννιά χρονών και είχα χάσει στο μεταξύ πέντε αγέννητα μωρά το ένα μετά το άλλο, ενώ η κλασική ιατρική μού είχε αποκλείσει πλέον τη δυνατότητα ν’ αποκτήσω δεύτερο παιδί. Όταν τέλειωσα, το πήγα στον ΚΕΔΡΟ, το μόνο εκδοτικό οίκο εκείνη την εποχή (1977) που εξέδιδε ελληνική παιδική λογοτεχνία και δεν περιοριζόταν σε μεταφράσεις ξένων. Εκεί γνώρισα για πρώτη φορά τη μακαρίτισσα εκδότρια Νανά Καλιανέση, η οποία, αφού το διάβασε επιτόπου, μου είπε:
«Πολύ ωραίο κείμενο! Μπράβο! Όμως είναι πολύ προωθημένο για την εποχή μας. Προηγείται τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Δε θα πουλήσει... Δεν μπορώ να το εκδόσω. Λυπάμαι».
Την ευχαρίστησα, πήρα πάλι το χειρόγραφο και με έκδηλη απογοήτευση κίνησα να φύγω.
«Τι θα το κάνεις τώρα;» με σταμάτησε η Νανά Καλιανέση.
«Θα το βάλω στο συρτάρι» απάντησα. «Εάν εσείς δεν μπορείτε να το εκδώσετε, κανείς άλλος δε θα δεχτεί να βγάλει στην αγορά ένα τέτοιο βιβλίο...»
«Χμ... Άφησέ το μου για λίγο καιρό να δω τι μπορώ να κάνω...»
Μετά από αρκετές μέρες μού τηλεφώνησε και μου είπε ότι τελικά είχε αποφασίσει παρά τις αντιρρήσεις των συνεργατών της να εκδώσει το βιβλίο μου! Πέταξα από τη χαρά μου! Και ενώ πανηγύριζα, ήρθε ένα δεύτερο τηλεφώνημα. Αυτό ήταν από τον γυναικολόγο μου για να μου πει ότι η μηνιαία μικροβιολογική εξέταση ρουτίνας έδειξε ότι ήμουν έγκυος!
Τη μέρα που γέννησα το δεύτερο γιο μου, ο άντρας μου μαζί με μια ανθοδέσμη μού έφερε στο μαιευτήριο και το «Η Χώρα με τις δύο Πολιτείες και τις μυγδαλένιες κούνιες» που μόλις είχε εκδοθεί. Μέσα στην ανθοδέσμη είχε βάλει μια καρτούλα με τον τελευταίο στίχο του βιβλίου:
«Θεέ έχω παιδί!"
Και το παιδί βγάζει κραυγή.
Διαβάστε ΚΡΙΤΙΚΕΣ